Τα νήματα

Τα νήματα, σαν τα κουνήσεις μια φόρα και όλα τριγύρω σου αλλάξουν, θα σταθείς να τα κοιτάξεις. Όσα σε ζόρισαν πιο πολύ, θα κοιτάξεις να τα κλονίσεις μέχρι που να πάψουν να σαλεύουν. Τα όρια των νημάτων, με του κορμιού σου των εκστατικό χορό θα δοκιμάσεις να μαντέψεις. Την άκρη τους, όλο και πιο μακριά θα την ανακαλύπτεις καθώς θα απολαμβάνεις τις διαδρομές τους. Τίποτα δεν θα μπορεί να σε τραβήξει πέρα από αυτά, όλα τριγύρω τους θα σιμώνουν. Όποιος τα νήματα κινεί όλα τα αλλάζει, όλα, μα ο ίδιος μένει μόνος, ασάλευτος και πάντα ίδιος, να τριγυρίζει στην έκσταση του χορού που διάλεξε για τους άλλους….μέχρι να βρεθεί και αυτός στα νήματα του άλλου.

Αν δεν αλλάξεις...

Αν δεν το κάνεις, δεν θα ξεφύγεις, θα μείνεις να τριγυρίζεις γύρω από εκείνα που σε κρατούν και λίγο λίγο σε ματώνουν, γύρω από αυτά που τόσο καλά τα γνώρισες και τόσο πολύ τα μίσησες.

Αν δεν το κάνεις θα συνεχίσει να ξυπνάει το ίδιο πρόσωπο, να ξημερώνει η ίδια μέρα κάθε και κάθε πρωί…τίποτα δεν θα αλλάξει και ακίνητα θα μείνουν όλα. Ανίκητα να ξορκίζουν τις σκιές που περιμένεις να σαλέψουν.
Αν δε το κάνεις τίποτα δεν θα μείνει να μαρτυρήσει τον πόνο, τον πόθο και τον στεναγμό, τίποτα δεν θα φανερώσει τους χτύπους, τα βήματα, τον αέρα που πήρε τα μαλλιά σου ένα μεσημέρι του Απρίλη.
Αν δεν το κάνεις όλα θα μείνουν ίδια, στάσιμα, ανιαρά και, πάντα θα σου είναι τόσο γνώριμα… αν δεν αλλάξεις.