Σε μιαν ανάγκη που εύχεσαι να σταματήσει, ελπίζουν
Ακολουθούν, ακόμα και όταν η ευλογία γίνεται κατάρα
Διαλέγουν, όσα μονάχα μπορούν με τα δάχτυλα τους να αγγίξουν
Υπομένουν σαν να 'ταν τάχα γραμμένο το πέρασμα τους απ' τη ζωή
Φεύγουν, ξεχνάνε όσα τους έκαναν να ξεχάσουν
Σιμώνουν δίπλα σου δίχως να ακούσεις την λαλιά τους, πονάνε... μαζί σου.
