Όλα κάποτε τελειώνουν, αλλάζουν, απομακρύνονται κάνοντας κύκλους γύρω μας πριν χαθούν ολοκληρωτικά αφήνοντας ευάλωτη στην απώλεια την ύπαρξη μας. Η απώλεια είναι μνήμη αλησμόνητη, βαθιά μέσα μας κάθε τι που την θυμίζει ανασύρει την εικόνα όσων έχουμε απολέσει...και όσων φοβόμαστε πως θα χαθούν.
Εδώ, στο κνέφας εκείνων που μας μάλωσαν στοργικά, αυτών που δοκιμάσαμε να κρατήσουμε απεγνωσμένα κοντά μας...εδώ, τούτες τις ώρες που ετοιμάζονται για το πιο μακρύ ταξίδι, οι μνήμες μας μάταια πασχίζουν να ζωντανέψουν το νανούρισμα που ακούσαμε παιδιά μέσα στη βουή του κόσμου... το μόνο που τελικά καταφέρνουμε, είναι να κρύψουμε τον λυγμό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου