καλό ταξίδι

Θυμάμαι πως οι αναβολές ήταν με έναν φόβο, τον ίδιο φόβο πάντα, ο χρόνος πρόλαβε τελικά αυτά που δεν κατάφερε να προλάβει κανείς μας. Έτσι η μικρούλα θα μείνει δίχως όνομα για λίγο καιρό ακόμα και ο παππούς θα πάει ταξίδι μέσα από τα σύννεφα... στα αστέρια.

Εκείνα που θυμάμαι, εκείνα που θα έχω να θυμάμαι όταν έρχονται οι μνήμες θα είναι το γέλιο και τα αστεία... μια ντουζίνα αμάξια να μας ακολουθεί αγανακτισμένη, έναν κουβά νερό που δοκίμαζε της αντοχές των υλικών σε ελεύθερη πτώση, ένα αφρικανικό φυτό και πολλές φωνές... που έκρυβαν μέσα τους περίσσια αγάπη.