τα ίδια χρώματα κρυμμένα

Όταν οι μέρες αρχίζουν να περνάνε δίχως να σταματούν κάπως μπροστά στην παρουσία σου, όταν τα βράδια μοιάζουν απροσπέλαστα από τον χρόνο, τότε δεν θα αργήσεις να πιστέψεις πως κανείς δεν σε ξέρει, πως κανείς δεν μπορεί να σε μάθει…ίδια θα μείνουν όλα όμως αν δεν αλλάξεις, ίδια με αυτά που κουβαλάς μέσα σου και σε βαραίνουν σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου ανάσα.
Και τότε κάπου εκεί στα σκοτεινά θα έρθουν οι λέξεις, οι στίχοι και τα σχήματα, για να σου θυμίσουν πως αν δεν αλλάξει η ματιά σου, όλα αυτά που μας τριγυρίζουν όσο και αν το προσπαθούν να σε προκαλέσουν, τίποτα περισσότερο δεν θα μπορέσουν από το να σου φανερώσουν τα χρώματα, το φως και τις σκιές…που ήδη κρύβεις μέσα σου.