Δεν είχε όνομα ... γνωστό τουλάχιστον στους ανθρώπους δεν ήταν κανένα.
Δεν είχε αφέντη ποτέ του, είχε όμως σύντροφο... όταν χάθηκε, μαζί χάθηκαν.
Το μόνο που μένει να περιγράφει την ύπαρξη του τώρα πια, είναι κάποια bytes που πάσχισαν μάταια να εγκλωβίσουν εκείνο που εξέπεμπε η παρουσία του... μονάχα εικόνες.
1 σχόλιο:
Μπορώ να μιλήσω αλλά είναι λίγα αυτά που δύναται να ειπωθούν, όχι επειδή κάτι τα εμποδίζει, αλλά διότι οι λέξεις δεν φτάνουν… έτσι και αλλιώς δεν του άρεσαν οι πολλές κουβέντες :)
Θυμάμαι, βημάτιζε με μια απερίγραπτη σιγουριά, κοιτούσε ήρεμα δίχως να ταράζεται από το οτιδήποτε, στεκόταν καθιστός όπως στην δεύτερη φώτο που παρέθεσα για πάαααρα ποοολύ ώρα δίχως να τον ανησυχεί τίποτα από αυτά που συνέβαιναν τριγύρω. Δεν ήταν ποτέ μόνος, πάντα ήταν μαζί με την αδελφή του και πάντα η απόσταση μεταξύ τους, ήταν τέτοια που δεν χωρούσαν και οι δυο στο φακό για κοντινό πλάνο… πάντα όμως.
Δημοσίευση σχολίου