Φαντάσματα

Φαντάσματα μείναμε να κυνηγάμε, δεν μας πείραξε, το ξέραμε πως δύσκολα τα πιάνεις τα φαντάσματα, όμως …μείναμε μόνοι, εμείς…και τα φαντάσματα, τόσο μόνοι που στο τέλος έγιναν και αυτά δικά μας, για να μην υπάρχει κανείς πια που να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να μας κάνει παρέα.

Ακόμα και τα φαντάσματα τα έπνιξε μέσα μας η σιωπή των λογισμών μας. Όλοι τους μας άφησαν, μας παραχώρησαν την σιωπή τους και την απουσία τους, για να μπορούμε να πνίγουμε μέσα μας τα φαντάσματα που ποτέ δεν δέχθηκαν πως υπήρξαν ανάμεσα στις σκιές της παράξενης ζωής μας … σύντροφοι σε έναν παράξενο κόσμο, για παράξενους ανθρώπους.